school

De kinderen op school zijn echte scheetjes, maar af en toe ook grote donderstenen. De discipline is ver te zoeken en ze zijn gewend -meisjes niet uitgezonderd- er bij elkaar flink op los te hakken als ze iets niet zint. Als ik ze kleine puzzeltjes wil laten maken, stormen ze direct bovenop de kaartjes, want: hebben is hebben en hopelijk houden. Vandaag heb ik voor de 2e keer geprobeerd of ze met de kaartjes uit de voeten konden. Ik had een licht beschadigd kwartetspel over, wat in het vliegtuig nat was geworden en aan elkaar was gaan plakken. Hiervan had ik elk kaartje in 4en geknipt, en per kind 1 kaartje in de 4 stukjes gegeven, met als doel ze in elkaar te laten zetten. Eerst bleven ze angstvallig hun kaartjes vasthouden en probeerden ze ze hardhandig af te pakken, maar beetje bij beetje kregen ze door hoe de puzzel moest en begonnen ze er plezier in te krijgen. Zo leuk om te zien! Het is echt zoeken naar wat voor niveau de kinderen aankunnen, en daar een balans in zoeken om de lessen voor te bereiden, maar ook tijdens de les in de gaten houden of iedereen het kan volgen. Als we merken dat een kind beter naar een andere klas kan, kan ook ook direct gebeuren. Dat is dan weer het voordeel van een niet-gestructureerd systeem.

Sinds een paar dagen is er een kerkelijke groep mensen gekomen van 'youth with a mission', die op het schooltje assisteert en daarnaast bijbelverhalen vertelt, liedjes met de kinderen zingt, enz. Wat keek ik op toen ik opeens een bekende uit mijn kerk de keuken binnen zag lopen (Dorien)! Het geloof in God hier in Kenia is iets wat 'gewoon' bij het leven hoort en overal in kenbaar wordt gemaakt. Op busjes, auto's, t-shirts en in winkels staan uitroepen zoals 'God is able' of op een kliniek: 'doctor treats, Gods heals'. Gebeden worden ook heel makkelijk uitgesproken, bijv. om te bedanken voor voedsel of voor iemands komst, of om te bidden voor een behouden aankomst. Overigens wonen er ook veel moslims in Mombasa, en is het dragen van een burka niet meer iets waar we van opkijken. Een jonge moslimman die we op het strand regelmatig tegenkomen heeft 3 vrouwen en 8 kinderen. Als moslim mag je 4 vrouwen hebben, dus hij heeft er nog 1 te gaan, en dan 't liefst een mzungu (blanke) zei hij :-). De aanzoeken naar mij vallen hier reuze mee(ben wel anders gewend in andere landen). Ook zijn de mensen hier vriendelijk en lopen ze je niet meters achterna om iets te verkopen. Prettig!

Aan het eind van de dag zijn onze voeten donderbruin van het stof, onze haren vettig van het zweet en alle kinderhanden die er vlechtjes in probeerden te draaien, onze broek soms nat van een kind die erop heeft gepiest en onze handen vol met 1000en bacterien. Maar de oceaan helpt ons om het eraf te spoelen en anders is er thuis ook nog iets als een douche. Als het werkt.

Wat hier overheerlijk is zijn absoluut de mango's. Die zijn zo zoet en sappig dat ik er straks zeker een paar mee ga smokkelen in m'n koffer. Daarnaast is de fanta hier mierzoet, feloranje en bomvol calorien maar onweerstaanbaar. Ook ben ik overgestapt van de jam naar de suiker op m'n brood en eten Jelmer en ik zelfs ugali (de maismeelstuff) en chapatie (stevige pannenkoeken wat met bonen of andere groenten wordt gegeten) met suiker. De tandenborstel doet vervolgens wel z'n werk om het er weer af te poetsen..

Ivm praktische vervoersredenen vertrek ik wat later naar Blessed Camp dan gepland, nl. 2 februari ipv 30 januari.

Lieve mensen, dit was het weer voor vandaag en ik wens jullie een goed weekend!
Annemiek

dagje blessed camp

Maandagmiddag hebben we een kijkje genomen op Blessed Camp, het 2e project. Nou ging dat niet zo makkelijk als het klinkt, want ten eerste moest er een auto gehuurd worden, moesten we naar Peter gebracht worden die met ons zou gaan, zouden we een paar mensen op moeten pikken, de ferry moeten pakken om het water over te steken, om vervolgens nog een paar uur te rijden. En dat was niet het enige. Vlak voor de ferry was een drukke rotonde en daar kwamen we niet ongeschonden uit vandaan, althans de auto niet. De matatu's hier rijden zo hard als maar mogelijk is en piepen tussen elk gaatje wat ze maar kunnen vinden. Zo zagen ze onze auto niet voordat wij de rotonde af wilden, met een harde klap als gevolg en een afgeragde bumper. De matatu haastte zich er vandoor, maar kon nog wel achterhaald worden. Peter ging naar het politiebureau en wij hebben een paar uur bij de rotonde alle voorbijgangers en voorbijkomende voortuigen zitten bekijken.

Blessed Camp was mooi om een indruk van te krijgen, alhoewel we natuurlijk veel later waren dan gepland en voornamelijk de kinderen hebben gezien. Het gastgezin ontving ons met gemberthee en we werden verrast door de rust en stilte die er heerste en het mooie uitzicht op de oceaan (ik schat op zo'n 200 meter afstand van het huis)!

De kinderen op El Roi leren we steeds beter kennen en dat is leuk want zo bouw je een band op. Er is hier geen vast lesprogramma. Met name het alfabet en de cijfers worden geoefend en het loopt zoals het loopt: als er andere dingen gedaan moeten worden, zoals stoelen beschilderen, gaat dat voor het lesgeven. Ik heb meegekeken/lesgegeven in de middelste klas, zeg groep 2/3. Het viel me op dat er een groot verschil zat in niveau in deze klas: de ene helft kinderen kunnen nog geen letter/cijfer schrijven en de andere groep kan al rekensommen van onder de 20 maken. Vandaag heb ik (in overleg uiteraard) geprobeerd of het werkte om er 2 groepen van te maken: ik de ene helft van de kinderen en de andere teacher de andere helft. De lessen konden inderdaad beter aansluiten qua niveau, maar verder moet de komende tijd blijken of het ook in de toekomst haalbaar blijft, want er is of 1 extra leerkracht nodig, of het vraagt meer van 1 leerkracht om te switchen tussen de 2 groepen.

De nachten zijn hier luidruchtig: van de week werden we opgeschrikt door een immens gekrijs uit het huis van de buren. De hele buurt liep uit, het klonk alsof er een vreselijk ongeluk gebeurde. 'Gelukkig' bleek het een gevecht te zijn om kleren ;-). Verder lijken de Kenianen niet zoveel te slapen: ze gaan laat naar bed en staan vroeg op. Ook de muggen weten hun weg onder de klamboe door en door het antimuggenmiddel heen tevinden, maar dat mag de pret (nog)niet drukken: over het algemeen heb ik niet te klagen over m'n nachtrust en droom ik over wat jullie allemaal aan het uitspoken zijn in Nederland en over sneeuw (grapje :-)).

Doeg!!!

schoolervaringen

En inmiddels is het weer zondag..

Vanochtend hebben we een kerkdienst in het swahili gevolgd. In een kerk van 5000 mensen zat ik met 1 bil op het uiteinde van de houten bank. Leuk om te zien wat er allemaal gebeurt in de kerk en om naar alle mooi ingevlochten kapsels te kijken :-). De 1 zit gewoon rustig te luisteren, de ander geeft de baby de borst, en weer een ander gaat uitgebreid swingen als de liederen ingezet worden. Af en toe werden we vanaf de bank achter ons door Christine toegefluisterd wat de predikant zei, of de dienst al bijna afgelopen was of hoeveel geld we in de collectezak moesten doen. Direct grenzend aan het kerkterrein was een markt waar we doorheen moesten en waar het een drukte van belang was. Mango’s voor 6 shilling te koop (vrij uitgerekend 6 cent), een 'demonstratie' suikerriet snijden en chauffeurs die luidkeels hun bestemmingen rondroepen: genoeg te zien (en te horen:-))!

Na de kennismaking woensdag op het schooltje mochten we donderdag dan echt beginnen. We werden gewoon voor de klas geplant: ga maar lesgeven! Waar de kinderen precies waren qua taal-, reken- of begripsniveau of wat de leerkrachten normaalgesproken deden, wisten we niet precies, maar er stond een schoolbord en daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. Er zijn normaal 3 klassen (kleuterklas en 2 hogere klassen), maar donderdag zat alles bij elkaar omdat in 1 lokaal de uniforms aangemeten werden bij een stel kinderen en in het andere lokaal iemand de gaten in de vloer aan het opvullen was. Na een tijdje waren onze hersens wel zo ongeveer uitgedacht over de lessen en gingen we buiten spelletjes doen. De kinderen praten en verstaan moeilijk engels, het is dan ook erg moeilijk om met ze te communiceren. Maar de aandacht die ze krijgen vinden ze geweldig en als je met 1 kind iets doet, stormen ze direct allemaal op je af. Ze vinden het ook erg leuk als je foto’s maakt, dus daar maken ze mij ook blij mee :-).

In huis is het een gezellige drukte. Mensen zijn veel thuis omdat er niet veel werkgelegenheid is. Er wordt ’s ochtends witbrood met jam gegeten en verder 2 keer warm: meestal om 15.00 ’s middags en 20.00 uur ‘s avonds. Ik heb ook al een paar keer gekookt. We eten vaak rijst of ugali. Dat laatste is een maïssubstantie waar je met je handen balletjes van kan maken om dat samen met wat groente en een tomatensausje op te eten. Best lekker!

Water om te douchen of handen te wassen komt uit een tank op het dak (wat af en toe wordt bijgevuld door een vrachtwagen dat water af komt leveren). Van de week was deze tank 1,5 dag leeg, waardoor haren wassen, tanden poetsen en wc doortrekken opeens niet meer gaat! Gelukkig was er wel wat water in een jerrycan opgeslagen waardoor je de meest nodige dingen wel kon doen.

Als openbaar vervoer maken we vaak gebruik van de matatu’s. Dat zijn kleine busjes waar zo’n 14 mensen in kunnen en waarvoor je erg weinig betaalt (ongeveer 20 cent voor 20 minuten). Je kan het busje aanhouden door je hand op te steken langs de kant van de weg en als je de bus uit wil klop je een paar keer tegen de bovenkant van de bus (en als tie heel snel moet stoppen klop je een paar keer meer :-)). Ze rijden erg hard, halen elkaar in en proppen er rustig een paar meer mensen in wanneer dat zo uitkomt. Ik vind het wel leuk om er mee mee te gaan, dat voelt echt Afrikaans en ik kijk m’n ogen uit!

Kwa heri oftewel tot ziens, tot de volgende keer!

Annemiek

aankomst

hallo allemaal!
Bij deze mijn 1e berichtje vanuit Kenia! Het is hier superwarm (38 graden dacht ik zo) en de oceaan net zo warm als een heet bubbelbad! (niet jaloers worden :-))
De reis verliep helemaal goed. Ondanks de korte overstaptijden tussen de 3 vluchten, heb ik het allemaal prima gehaald, en kon ik het laatste vliegtuig op Nairobi zelfs nog een uur eerder pakken.
Zaterdagavond ben ik aangekomen en werd ontvangen door het gastgezin waar ik verblijf: mama Christine en haar -meest volwassen- kinderen. Er verblijven ook een paar kinderen van haar in het buitenland, maar meestal lopen hier zo'n 9 mensen rond in huis.
Maandag zou ik gaan starten op het schooltje, maar er kwamen andere plannen: het gezin had een andere woning nodig en moest gaan verhuizen! Er was eerst een woning gevonden die door dochter helemaal was schoongemaakt, maar later werd een ander huis gevonden, die opnieuw moest worden schoongemaakt. Dit heb ik samen met dochter gedaan. Vervolgens werd ergens een vrachtwagen gehuurd, een stel vrienden opgetrommeld, het huis leeggeruimd en alle spullen overgeplaatst. Erg leuk om dit mee te maken en mee te helpen!
Dinsdag en woensdag werden ook nog besteed aan alles opruimen en vanmiddag was dan de tijd dat ik even op het schooltje mocht kennismaken. Jelmer, de andere vrijwilliger, kwam ook precies aan vanmiddag, dus we werden samen luidkeels zingend welkom geheten door de kids! Wat een enthousiastelingen!
Waar ik aan moest wennen is het tempo; 'go slow' zeg ik af en toe tegen mezelf, alhoewel dat soms ook wel weer vanzelf gaat vanwege de hitte :-). Ik hou ervan om bezig te zijn (en dat zoek ik dan ook zoveel mogelijk op), maar het is juist ook relaxed om je gewoon niet te druk te maken om alles!
Dank voor jullie berichtjes en erg leuk om te weten dat jullie met me meeleven!
Een lieve groet vanuit Kenia!
Annemiek

filmpje Blessed Camp

Ik vergeet om er een mooi filmpje bij te doen over Blessed Camp!

http://www.youtube.com/watch?v=jA3Rn5pmyIw

bouw van een school in Blessed Camp

Hallo allemaal,
Leukom jullie reacties telezenen te horen!
Het eind van december nadert, en hoewel de sneeuw een welkome afsluiting is van dit jaar kijk ik natuurlijk uit naar het warme Afrika!

Behalve dat hetontzettend leuk is om 3 maanden op deprojecten te kunnen helpen, zou ik ook op een andere manier willenbijdragen. In januari is voor Blessed Camp (mijn 2e project) de bouw van een schooltje gepland. Hiervoor is25.000 euro nodig, waarvan al 10.000is opgehaald.Het plan was om in januari methet bouwen te starten, en waarschijnlijk gaathet ook lukken om in ieder geval een begin te maken. Het zou natuurlijk geweldig zijn als het niet bij een begin hoefde te blijven en de school afgebouwd kan worden.

Als jullie hierbij willen helpen kan jeeenbijdrage overmaken op een rekening die alleen bestemd is voor dit doel: Rekeningnummer159388430 t.n.v. Annemiek de Vos te Apeldoorn.De organisatiewerktkleinschalig,bestaat alleen uit vrijwilligers en er zalgeen geldaan de strijkstok blijven hangen!

Als je het liever aan een ander projectwil geven,kan dat ook. Kijk dan op:www.dgfoundation.nl/verlanglijsten.htmlen vermeld dan ook het doel als je geld overmaakt. Ik zorg dat het opde juiste plaats komt.Ik heb nu in de eerste plaats voor het schooltje gekozen omdat dit nu de hoogste prioriteit is!

Groeten Annemiek

voorbereidingen en inleiding

Hallo allemaal!

Leuk dat jullie mijn verhalen en belevenissen willen volgen!

1 januari om 7 uur 's ochtends (jaja) vertrek ik vanaf Schiphol om als alles goed gaat 's avonds om 10 uur in Kenia (Mombasa) aan te komen.

De voorbereidingen zijn nog volop in gang, maar.. het einde is in zicht, nog 3 weken!

Ik ben enorm blij dat ik de mogelijkheid kreeg op m'n werk om dit te gaan doen. Tenslotte is 3 maanden 'vakantie' niet echt gangbaar..

Daarnaast is dit een langgekoesterde droom die eindelijk bijna zover is!

Na wat rondgespeurd te hebben op internet kwam ik op een site genaamd http://www.doingoood.nl/ of ook wel http://www.vrijwilligerswerk-afrika.nl/ . 1 project sprak me bijzonder aan, Blessed Camp. De gevarieerdheid in werkzaamheden sprak me aan, maar vooral ook het leed wat daar moet heersen liet me niet los. Dit project ga ik de maanden februari en maart doen. Hetbetreft een dorp (76 volwassenen, 100 kinderen), midden in de bushbush, in zeer primitieve omstandigheden, waarvan de oudste generatie lepra heeft gehad. Hierdoor is dit dorp uit de gemeenschap verstoten, waardoor het geen toegang meer heeft tot onderwijs en medische zorg. Terwijl dat juistdaar zonodig is! Peter Ochiel, de coördinator aldaar, heeft dit dorp in 2004 ontdekt en heeft sindsdien bepaalde faciliteiten mogelijk gemaakt. Er is bijv.nu een gebouw wat fungeert als school, kerk en ruimte om de leprawonden te verzorgen. Wat we hier als vrijwilligers kunnen doen is helpen met lesgeven, wonden verzorgen, helpen met de workshops, huis(hut)bezoeken doen, en nog veel meer..

2 weken geleden heb ik kennisgemaakt met de andere vrijwilliger met wie ik dit ga doen, Roosmarijn. Erg leuk om elkaar alvast te zien, want we zullen in hetzelfde gastgezin/kamer verblijven en veel met elkaar gaan samenwerken!

Omdat ik graag 3 maanden weg wilde, en er in januari geen plek was bij Blessed Camp, heb ik voor de maand januari voor een ander project gekozen, de El RoiKindergarten & Primary Schoolin Mombasa. Dit project ga ik met Jelmer doen. We hadden elkaar op de informatiebijeenkomst in oktober al gezien, maar wisten toen nog niet dat we dit project samen zouden gaan doen. De El Roi School is voor kinderen waarvande ouders geen geld hebben om hun kinderen naar school te laten gaan. Als vrijwilligers kunnen we 1 op 1 begeleiding doen, activiteiten doen, praktische werkzaamheden, enz.

Op de website van doingoood is nog meer interessante informatie te lezen over deze projecten. Verder hou ik jullie op de hoogte!

Annemiek

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Annemiek