Inmiddels zijn we weer in paar weken verder en jullie merken natuurlijk al dat het wat langer duurt voordat ik tijd vind om naar het internetcafe af te reizen...

Op maandag en donderdag komt hier een keniaanse vrijwilligersverpleegster om de wonden van de mensen te verzorgen. De mensen die willen komen, komen naar de centrale ontmoetingsplaats, waar we -in de open lucht- een 'klein ziekenhuisje' maken door een bankje neer te zettenen een kist met alle medischebenodigdheden.

Lepra is een ziekte waarbij je ledematen langzaam af kunnen sterven wanneer het niet op tijd behandeld wordt. Bij de oudste generatie van het camp hier is dit gebeurd en velen missen dan ook vingers, tenen of zelfs een been. Het is niet meer overdraagbaar, maar de wonden zijn nog steeds groot en hebben hard verzorging nodig. Daarnaast zijn de open voeten ontvankelijk voor zandluizen, en die hebben de mensen dan ook veel. De vorige vrijwilliger Geertje heeft al heel veel zandluizen verwijderd en de voeten beginnen te genezen. Met de genezing beginnen de mensen ook meer pijn te voelen en dat maakt het soms wat eng om vrij in de wonden te snijden en bijv. de zandluizen (die diep zitten) te verwijderen. Ook kunnenkinderenzandluizen hebben en die schreeuwen het soms uit wanneer het verwijderd wordt. Ik vind het altijdweer heftig om het te doen en het te zien!

Tussendoor help ik wat met lesgeven. Er zijn hier 2 groepen kinderen (zeg groep 2 en 3) en er is 1 teacher die ze lesgeeft. Daarnaast is het plan dat ik een aantal mensen quilten ga leren (kussens en pannenlappen) met afrikaanse doeken.

Op Blessed Camp is geen toilet. Als ik er toch 1 nodig heb is er achter een hut een afgeschermd stukje grond. Echter, er is nu wel toestemming gekomen om een toilet te maken hier, en daar zijn ze deze week mee begonnen. Daarnaast was het plan om nieuw gebouw voor de school neer te zetten.Dat had nogal wat voeten in aarde. Om een voorbeeld te noemen:de eigenaar van het stuk land had wel het land verkocht maar niet de mangobomen die er op stonden(die wel verwijderd moesten worden om er te kunnen bouwen). Ook werd er gerommeld met de landsgrenzen. Maarzeer binnenkort gaan ze nu beginnen met de bouw.

De kinderen eten met de handen en als lunch krijgen de kinderenrijst met bruine bonen (wordtgesponsord). Jekan hier rijst op verschillende manieren kopen: met of zonder stenen. De rijst met stenen is goedkoper maar je moet de stenen wel zelf verwijderen, en soms gebeurt datniet altijd even goed (knars). De kinderen zitten op bankjes in de klas, maarer zijn geen tafels, en als ze moeten schrijvenknielen zevoor hun bankjes neer. We bereiden schrijfwerk vaak voor door letters of cijfers met stippellijntjes in hun schriften te schrijven, die ze zelf over moeten trekken.De kinderen hebben vaak prinsessenjurkjes aan, maar ze zijnerg kapot en vies. Maar de kids zijn echtschattig en leuk en de mensen hier zijn erg vriendelijk en gastvrij. Ze zijn ook arm enhebben honger en sommigen gaan dagelijks bedelen in de stad.

Susan is inmiddels weer in Nederland en Roosmarijn is aangekomen. Susan, Sonja, Ineke en Peter hebben een aantal dagen samengewerkt in het camp om interviews te houden, foto's te maken en te filmen, met als doel een boek te maken over Blessed Camp en een documentaire. De interviews zijn ingrijpend en het zal veel vertellen over de achtergrond van Blessed Camp. Als iemand interesse heeft en het ze zijn er mee klaar dan laat ik het jullie weten!

groetjes Annemiek