Maandagmiddag hebben we een kijkje genomen op Blessed Camp, het 2e project. Nou ging dat niet zo makkelijk als het klinkt, want ten eerste moest er een auto gehuurd worden, moesten we naar Peter gebracht worden die met ons zou gaan, zouden we een paar mensen op moeten pikken, de ferry moeten pakken om het water over te steken, om vervolgens nog een paar uur te rijden. En dat was niet het enige. Vlak voor de ferry was een drukke rotonde en daar kwamen we niet ongeschonden uit vandaan, althans de auto niet. De matatu's hier rijden zo hard als maar mogelijk is en piepen tussen elk gaatje wat ze maar kunnen vinden. Zo zagen ze onze auto niet voordat wij de rotonde af wilden, met een harde klap als gevolg en een afgeragde bumper. De matatu haastte zich er vandoor, maar kon nog wel achterhaald worden. Peter ging naar het politiebureau en wij hebben een paar uur bij de rotonde alle voorbijgangers en voorbijkomende voortuigen zitten bekijken.

Blessed Camp was mooi om een indruk van te krijgen, alhoewel we natuurlijk veel later waren dan gepland en voornamelijk de kinderen hebben gezien. Het gastgezin ontving ons met gemberthee en we werden verrast door de rust en stilte die er heerste en het mooie uitzicht op de oceaan (ik schat op zo'n 200 meter afstand van het huis)!

De kinderen op El Roi leren we steeds beter kennen en dat is leuk want zo bouw je een band op. Er is hier geen vast lesprogramma. Met name het alfabet en de cijfers worden geoefend en het loopt zoals het loopt: als er andere dingen gedaan moeten worden, zoals stoelen beschilderen, gaat dat voor het lesgeven. Ik heb meegekeken/lesgegeven in de middelste klas, zeg groep 2/3. Het viel me op dat er een groot verschil zat in niveau in deze klas: de ene helft kinderen kunnen nog geen letter/cijfer schrijven en de andere groep kan al rekensommen van onder de 20 maken. Vandaag heb ik (in overleg uiteraard) geprobeerd of het werkte om er 2 groepen van te maken: ik de ene helft van de kinderen en de andere teacher de andere helft. De lessen konden inderdaad beter aansluiten qua niveau, maar verder moet de komende tijd blijken of het ook in de toekomst haalbaar blijft, want er is of 1 extra leerkracht nodig, of het vraagt meer van 1 leerkracht om te switchen tussen de 2 groepen.

De nachten zijn hier luidruchtig: van de week werden we opgeschrikt door een immens gekrijs uit het huis van de buren. De hele buurt liep uit, het klonk alsof er een vreselijk ongeluk gebeurde. 'Gelukkig' bleek het een gevecht te zijn om kleren ;-). Verder lijken de Kenianen niet zoveel te slapen: ze gaan laat naar bed en staan vroeg op. Ook de muggen weten hun weg onder de klamboe door en door het antimuggenmiddel heen tevinden, maar dat mag de pret (nog)niet drukken: over het algemeen heb ik niet te klagen over m'n nachtrust en droom ik over wat jullie allemaal aan het uitspoken zijn in Nederland en over sneeuw (grapje :-)).

Doeg!!!